Het poortje

Het plooide niet
het hing wat scheef
aan beide haken
alsof het zo
zijn eigenzinnigheid
wou onderstrepen

het klemde hier en daar
maakte een stroef geluid
wanneer het openging
na heel veel tasten:
de klink was stuk

tussen het poortje en de staak
moest je je vinger steken
en dan maar zien
dat je de dwarslat vond

maar vond je die
dan ging het poortje open
dan stond je leunend aan de muur
een zalig ogenblik

dan waren roest en rare klink
en verfschilfers vergeten
je kon dan binnenkijken
je ging dan zelf haast lijken
op wat je zag:
een schaduwplekje
een moedervlekje grond