Emma
De oude cactus stond
vlak bij het raam
daar zat Emma het liefst
ze vroeg zich af waarom
hij dronk zo weinig water
waarom hij groeide
in een snijbonenpot
ze voelde zich zoals de plant
ze ving de zon op door de ruit
de dagen kropen traag
over de warme vloer
wanneer de cactus bloeide
wiste ze alles uit:
de wissen wieg
het jonge volkje
de kreetjes
met haar benauwd verstand
wist ze maar al te goed
dat ze zou breien
levenslang
aan nooit gedragen
kinderkleedjes
|