Tralies

Zal ik eindelijk kunnen leven
als gij dood zijt lieve moeder
zal ik eindelijk kunnen ademen
na mijn lange dood

opstaan als gij neer zult liggen
niet meer naar de tralies kijken
die gij rond mijn huis liet bouwen

niet meer wurgen
niet meer sjouwen
nooit geen vriesblauw meer ontwaren
als ik naar de sterren reik

zal ik eindelijk begrijpen
waarom gij niet gaf
water aan de hoge eiken
brood aan uitgeteerde vogels

waarom gij niet schreide
als het puin werd afgevoerd

als de tralies bleven staan
waaraan lappenpoppen hingen
volgepropt en toegesnoerd