Gedicht voor mijn man

Omdat hij me liefheeft zoals ik ben:
babbelkous, brulaap,
lachebek, huilbui
en zo van die dingen meer.

Omdat hij vertederd
in zichzelve kan zuchten
als de dauwdrop de weg
naar het eikeblad vindt.

Omdat hij zich ophoudt
in mijn nabijheid
wanneer ik mijn schuilplaats
even verlaat,
mij dan hoort kloppen
tegen het wanhout,
mij dan omhoog tilt
boven de steeneik:
omdat.. waarom.. daarom..

De man die mijn leven vult
doet de strijk, wast de vaat,
poetst vensters, schrobt vloeren,
kookt lekkere hapjes...

Gaat die tuin in van mij,
noemt wildgroei een schande,
schraapt mos weg op muurtjes,
ontkopt bloemen en grassen,
looft zijn prachtig gazon,

woekert met zijn talent...
terwijl ik hem groot schrijf
met piepkleine handen.