Tussen hemel en hel

Ode aan een mijnwerker

Hoelang is het geleden
dat je het vlakke land verliet
een handvol aarde in je hand
waarin je eigen vader
zijn noden had gezaaid

akkers vol zand
pijnbomen alom
en jij met negentien
op weg naar een bestaan

de lange reis
van licht naar duister
donkere schachten
geen straaltje zon

hoelang is het geleden
dat je me schreiend hebt verwekt
tussen het afscheid en het wennen
tussen het komen en het gaan

hoelang is het nu vader
dat ik een handvol aarde nam
en je heb toegedekt