Gek van water "Zuinig met water" Alle hersenen gespoeld. Wie durft nog koken? Een struik vol knoppen. Een regenton vol water. Kan zoiets duren? Een volle week sneeuw. Dan een volle maand regen. Drinkwater genoeg. Uit de regenton twaalf emmers water geput. Het kan niet meer op. Wie water liefheeft zal een regenton kopen. Kon ze maar lopen. Werken is gezond. Naarmate ik water sleep neemt mijn bochel toe. Ook mijn man schrikt op: "Wat moet dit emmergesleur terwijl ik harp speel?" Relativeren: hoe meer water ik ophaal hoe leger de ton. Sparen is plezant. Naarmate ik water sjouw neemt mijn adem af. De tuin groeit groter door 't gesjouw met de emmers mijn armen langer. Even pauseren. Even uit het hoofd bannen deze bloemendorst. Een druppel water is tijdens zijn val gegroeid. Hij kreeg meer lengte. Op het laurierblad viel een dikke drop regen. Hij werd meegekookt. De goudvis verzorgd. De regenton uitgekuist op haar kop gezet. De nacht mag komen alle taken zijn vervuld. Heeft iemand nog dorst? Voor het slapengaan nog even de lucht geproefd. Ha, toch geen regen�? Vroege morgenzon. Zonder ��n regenwolkje het moeten stellen. Wat een heerlijk zicht. Een regenton op haar kop die zon zal vangen. Heldere luchten. Zou die vogel verdorsten naast de regenton? Geen regen gezien Al lang geen emmers gesjouwd. Van water gedroomd. Bevrijd van water. Bevrijd van die grote dorst naar water-sparen. Aan het venster gestaan, de zon de rug toegekeerd. Wat doet het hem goed. De weervrouw zei het: sneeuwvlokken dienen zich aan. Ze zei niet bij wie. Aan de telefoon een stem die van water sprak, dat niet betaald was. Vergissing in 't spel, die hoge waterfaktuur? Kwam er maar regen. Vlak naast het afdak Een bomvolle regenton: betaalbaar water. Sparen en sparen aan alles wat water heet; zelfs aan mijn tranen. Geweldig die sneeuw, eindelijk verlost van dorst: een vlok op mijn tong. Bijna krom gewerkt mijn bijna versleten rug van al dat water. Dromen is werken vooral als je een zee droomt die je moet legen. Je moet het maar doen; een polderboer vertellen dat zijn koe verdrinkt. Geen water morsen. Alle mengkranen dicht nu. Elders gaan baden. T� laat komt berouw. Daarnet nog weggegoten een half glas water De afwas gedaan. De wijnglazen bleven staan: waarmee spoel ik ze? Het bezoek is weg. Hoe spoel ik de glazen rein? Met liters porto? Hier lijdt niemand dorst. Zelfs de kat wil geen water, ze houdt het bij melk. Fijn badewater allemaal in die afloop die nooit danku zegt. Nog omtrent water: het kan verdomd hard lopen waar het geen weg weet. Ze kijken me aan alsof ik een regenbui: dorstige bloemen. Is 't vochtig genoeg? Is het kelkje niet t� vol? Ach, arme bloemen. Een emmer viel om. Alsof dit niet voldoende: water in mijn schoen. Wat doe je ermee, met dat water in je schoen? Niet opdrinken, h� ? Spuitwater gekocht. De hersens ermee gespoeld. Vlug naar de dokter. Heb je ergens pijn? Wil je soms een slok water? Mijn handen jeuken... Even proberen tussen droppels te lopen op de witte lijn. Nee, wijn dronk ik niet. Het is mijn enorm verdriet om al dat water. De dokter begrijpt: "een enorme waterrat d�t denk je te zijn". Ach, al die tranen die je nutteloos vergiet: de zee loopt over. E�n goede raad nog: kijk uit naar 'n psychiater die veel water drinkt. Een gebarsten ton. Emmers de rug toegekeerd. De kraan mag open. Een t� lang verhaal: zich inleven in water en er w�g van zijn. ©Iris Van de Casteele Asse - 2001